De ochtend was een soort verplicht vrij, zeg maar. Geen lessen ingepland dus kon mijn administratieve dingen afronden. Ook fijn. In de middag had ik wel gelukkig vol staan, leuke leerlingen dus ik had er zin in!
Na aankomst bij mijn leerling en even een praatje hoe het met haar gaat zijn wij op pad gegaan. Na een aantal kilometers komt er een melding in het display, bandenspanning niet oké. Dus maar even naar pomp om mijn bandjes te controleren. Nou was wel nodig zeg maar. Melding eruit gehaald, want als het echt niet oké is dan krijgen wij weer een nieuwe melding, toch? En ja hoor, een 10 kilometer verder wederom een melding. Maar weer controleren of er toch een spijker in zit, maar die kon Dési niet vinden, in geen enkel bandje. Dus maar weer melding eruit en toch maar even advies vragen bij de garage. Doorrijden weer melding even langskomen was het advies.
Dus met goede moed weer samen opstap en de rijles vervolgen. Ondertussen wordt het weer als maar slechter en donkere wolken hangen boven het mooie Brabant.
Nou wij waren weer lekker op weg en mijn leerling zegt, 'staat er weer hoor', pfff dan maar even de garage bellen, want dit is niet oké. Dus zo gezegd ook gedaan. Toch maar nieuwe leerling opgehaald, want die was met de fiets naar een afgesproken plek gekomen, dus die kon ik niet meer afbellen. Nou een half uur later zat ik met leerling en een leswagen waarvan de achterband weer slap was bij de garage. Het weer was echt heel slecht, zwaar onweer, regenval en harde wind.
Nou het probleem met mijn achterband kon ik niet verhelpen hoor de velg waar de band op rust was gebroken, waardoor de band geen steun meer heeft. Dus band kon naar de schroothoop en ik had een duren middag. Alle lessen eruit moeten plannen en een nieuwe achterband met velg bestellen.
Ja moet wel zeggen dat het begrip van mijn leerlingen altijd fijn is.
De wekker gaat; ik schrik er helemaal van en binnen no time sta ik een beetje wazig in de badkamer. Wat moet ik doen...... langzaam komt het bewustheid terug in welke tijd ik leef en Dési komt weer op gang en doe mijn ding. Na een lekker ontbijt en eindelijk weer helemaal bij kennis ga ik mijn werkdag beginnen, dacht ik want de eerste ziekte melding is al binnen dus ik kan later beginnen. De volgende rijles, een rijangstbegeleiding, gaat goed. Ik vervolg mijn planning..... dacht ik, want gauw krijg ik een appje van mijn leerling binnen of de begintijd wel klopt wat er in de planning staat, nou ik weet echt niet waar ik ben met mijn hoofd, maar kom gewoon een half uur te laat bij mijn volgende leerling, nooit voorgekomen. Dus toch niet echt een goede start van de dag......??
Geen probleem toch laten rijden dat half uurtje en op naar de volgende leerling, daar aangekomen ook deze had mij een berichtje gestuurd om hem toch maar thuis op te halen, want hij had een vrije middag opgenomen. Ik haal deze leerling altijd op op zijn werk. Dus wij samen gauw naar het woonadres, geen nood, want erg ver woont hij niet van zijn werk af. Ook deze les lekker gereden veel gedaan en weer stapjes vooruit geboekt. De terugweg werd weer ingezet naar het mooie Gemert.
Eenmaal onderweg bij Bakel gaan alle toeters en bellen af in de auto. Wij moet onmiddellijk de auto afzetten, dus ik leid mijn leerling naar een meest veilige plek op de weg. Motorstoring! De hulpdienst ingeroepen en naar ruim 1,5 uur wachten werd ik weggesleept naar Renault Gemert. Daar bleek, de volgende dag dan pas, dat er een flinke storing zat in het elektrische systemen. Na reset weer verholpen, hoop ik.
Dus....mijn dag begon al minder soepel en eindigde nog stroever. Tja een werkdag om niet gauw te vergeten!
Het was een regenachtige dag waar je in deze tijd van het jaar de gezelligheid met elkaar moet opzoeken en soms zelfs een beetje lief zijn voor elkaar om de dag toch nog een beetje kleur te geven. Ik had net mijn leerling opgehaald om deze weer verder te ontwikkelen naar een zelfstandige leerling. Wij hadden net een leuk gesprek over van alles wat wij dat weekend hadden meegemaakt. Het is een leerling die al wat verder is in haar opleiding, dus een gezellig praatje op zijn tijd kan best.
Wij rijden De Mortel binnen en je mag hier 30 km/u dus mijn leerling neemt gas terug om op de snelheid te komen. De kruispunten zijn gelijkwaardig, dus rechts voorrang verlenen. Mijn leerling kijkt netjes alle zijstraten in om het verkeer van recht eventueel voorrang te verlenen. Er zit op dat moment een busje achter ons die het met de manier van rijden niet helemaal eens is. "Rij gewoon door", zal hij gedacht hebben, want het steeds dichter op de kont van lesauto gaf hij aan dat hij er anders over dacht. Mijn leerling maakt een opmerking "ik hou mij gewoon aan de verkeersregels hoor mijnheer" Ik vond de opmerking nog erg netjes voor wat er eigenlijk gebeurde en hoe dicht deze bestuurder op onze lesauto reed. Eén keer ingrijpen en mijnheer kan helemaal niet meer doorrijden.
Maar het werd steeds gekker. Mijn leerling zag een oudere man aankomen lopen en wilde het zebrapad gebruiken om over te steken. Mijn leerling stopte netjes haar auto voor het zebrapad. Ik was zo trots op haar dat zij dit gezien had en wat haar geleerd was toepaste. Ik complimenteerde haar met het goed kijken, maar mijn enthousiasme werd gelijk in verbazing en boosheid omgezet. Want het busje wat ons al de hele tijd in onze kont zat te porren deed wat ik nooit verwacht zou hebben. Hij haalde ons in voor het zebrapad. De oude man kon nog net zijn voet terugtrekken om weer veilig op de stoep te blijven staan. Maar helaas bleef het hier niet bij. Ook een tweede bus kwam met een noodvaart ons inhalen. Wij keken met zijn drieën vol verbazing om wat er gebeurde.
Mijn leerling kreeg een hele dikke duim van de oude man en die had zij dik verdiend, hoe trots ik kan zijn op mijn leerlingen. Zij rijden beter als mensen met 30 jaar een rijbewijs op zak!!!!
Hou rekening met elkaar en zorg voor elkaar, hou het veilig!!
Het was een prachtige herfstdag vol moed rij ik mijn oprit af op weg naar mijn leerling om verder te gaan deze leerling zelfstandig en vol zelfvertrouwen de weg op te sturen. Aangekomen verwelkomen wij elkaar en leg ik de les van vandaag uit na het eerst toetsen wat wij de keer daarvoor hebben geoefend. Blij met het resultaat gaan wij verder met de les genietend van een goed en fijn gesprek met het mooie herfst weer om ons heen, met de dansende blaadjes die als regen uit de lucht vallen.
Op weg naar nieuwe uitdagingen staat er een hele rij auto's geparkeerd aan de rechterzijde van de weg. Er langs rijden is geen optie, omdat er tegenliggend verkeer aankomt en wij weinig zicht hebben. Mijn leerling stopt netjes achter de auto, want ze heeft immers geleerd als jij je obstakel hebt jij moet wachten, dus dit doet zij dan ook netjes.
Een auto achter ons gaat schuin achter ons staan en een beetje geïrriteerd om de situatie. Maar iedereen moet wachten, dus ook zij moet zich even inhouden. Bij het weer kunnen aanrijden wordt duidelijk waarom deze dame zo schuin achter ons is gaan staan. Zij rijdt met hoge snelheid, net op het moment dat mijn leerling ook wil aanrijden en licht instuurt naar links kijkend in haar linker buitenspiegel, ons voorbij en zien haar met hoge snelheid in de verte verdwijnen.
Gelukkig heeft mijn leerling geleerd in haar spiegels te kijken bij het wegrijden, voor het geval er jou iemand inhaalt. Het is gelukkig goed afgelopen, maar door goed kijkgedrag is erger voorkomen.
Helaas zie ik iedere dag dit soort gevallen bij het lesgeven. Ik wil mijn leerlingen een opleiding geven waar zij met zelfvertrouwen en veiligheid op de weg voort bewegen met altijd veel respect voor je medeweggebruikers. Helaas moet ik vaker mijn oog houden op mijn medeweggebruikers als dat ik mijn leerling moet corrigeren. Dit verstoord geregelmatig mijn lessen en absoluut geen goed voorbeeld voor de aspirant bestuurder.
Hou rekening met elkaar en zorg voor elkaar, hou het veilig!!
Liefs, Désiree
Meer weten over Zomaar wat verhalen vanuit de lesauto?
